جایگزینی کاربرد کود شیمیایی فسفاته با کودهای زیستی در تولید نخود در شرایط پیش‌تیمار کردن صحرایی بذر

برای بررسی تأثیر پیش‌تیمار کردن صحرایی بذر و دو کود زیستی بر ویژگی‌های سبز شدن و عملکرد نخود(Cicer arietinum L.) ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در همدان طی سال 1392 انجام شد. عامل‌های آزمایشی شامل کود فسفات (0، 50 و 100 درصد از میزان توصیه‌شده)، کود زیستی (قارچ‌ریشه یا میکوریزا، بارور2، کاربرد توأم، بدون کاربرد) و پیش‌تیمار کردن (با و بدون) بودند. نتایج نشان داد پیش‌تیمار کردن درصد سبز شدن را 7/7 و سرعت سبزشدن را در تلفیق با قارچ‌ریشه و کاربرد 100 درصد کود فسفات توصیه‌شده 7/20 درصد نسبت به بذرهای پیش‌تیمارنشده در حالت بدون کاربرد فسفات و کود زیستی افزایش داد. بالاترین میزان عملکرد زیست‌توده (بیولوژیک) و دانه به ترتیب 303 و 849 گرم در مترمربع بود که از بذرهای پیش‌تیمارشده و کاربرد توأم کودهای زیستی به ترتیب با کاربرد 50 و 100  درصد فسفات به‌دست آمد که نسبت به شاهدهای خود در آن سطح کودی به ترتیب 146 و 250 درصد بیشتر بودند. در این بررسی بیشترین شاخص برداشت،  شمار غلاف و دانه در مترمربع از تیمار پیش‌تیمارشده و کاربرد توأم دو کود زیستی با کاربرد 50 درصد فسفات به‌دست آمد.